Hipoglikemia, czyli w moim przypadku zjawisko Łap Kaczka
 |
| ,,Łap Kaczka" |
Przez moich znajomych stan ten nazywany jest ,,Łap Kaczka".
A dlaczego? Na to i wiele innych pytań odpowiedź znajdziesz czytając dzisiejszego posta...
Hipoglikemia jest to bardzo poważne zagrożenie dla życia diabetyka. Osoba, u której stan ten w danej chwili występuje, może być nieświadoma sytuacji, w której się znajduje lub wręcz może stracić przytomność. Ze względu na swoje objawy stan ten może być mylony z upojeniem alkoholowym, dlatego tak ważne jest, aby każdy z nas był świadomy jej objawów i nie był obojętny na drugiego człowieka.
A może to Ty okażesz się być czyimś bohaterem? Uratujesz komuś życie? Pamiętaj o tym!
Jakie są jej objawy?
A dlaczego? Na to i wiele innych pytań odpowiedź znajdziesz czytając dzisiejszego posta...
Hipoglikemia jest to bardzo poważne zagrożenie dla życia diabetyka. Osoba, u której stan ten w danej chwili występuje, może być nieświadoma sytuacji, w której się znajduje lub wręcz może stracić przytomność. Ze względu na swoje objawy stan ten może być mylony z upojeniem alkoholowym, dlatego tak ważne jest, aby każdy z nas był świadomy jej objawów i nie był obojętny na drugiego człowieka.
A może to Ty okażesz się być czyimś bohaterem? Uratujesz komuś życie? Pamiętaj o tym!
Jakie są jej objawy?
 |
| Zdjęcie pobrane z Internetu. |
Do głównych objawów niskich cukrów, które bardzo często występują u mnie, należą przede wszystkim drżenie rąk, ból i zawroty głowy, a także kołatanie serca i niepokój. Ten ostatni objaw, w moim przypadku wskazuje już na bardzo niski poziom cukru. W tym momencie, wręcz tracę kontakt z rzeczywistością, moje wypowiedzi są nieskładne (ociężałość myślenia), a nastrój bardzo zmienny, od euforii po strach (zmiana zachowania, agresywność). Do innych objawów hipoglikemii, które rzadko obserwuję u siebie, należą uczucie głodu, bladość skóry, zaburzenie widzenia czy senność i osłabienie organizmu.
Jak widać tych objawów jest bardzo dużo, a każdy organizm na zbyt niski cukier reaguje inaczej. Dużym problemem u cukrzyków jest to, że po kilku latach trwania choroby mogą nie odczuwać już początkowych objawów hipoglikemii. Wówczas pojawiają się one w momencie, w którym cukrzyk nie jest w stanie poradzić sobie bez drugiej osoby.
Jeżeli poziom cukru we krwi jest zbyt niski może nawet dojść do tzw. wstrząsu hipoglikemicznego, objawiającego się utratą przytomności i śpiączką cukrzycową. Proszę nie bądź obojętny! Pomóż cukrzykowi!
Co zrobić jeżeli już odkryjesz u siebie niski cukier bądź jeśli zauważysz, że druga osoba ma hipoglikemię?
Jeżeli jesteś cukrzykiem i poczujesz którykolwiek z wyżej wymienionych objawów:
1. Zmierz cukier.
2. Jak najszybciej zjedz/wypij 10-20 g glukozy (tabletki, żel) lub słodki napój.
3. Jeżeli posiadasz osobistą pompę insulinową zatrzymaj ją!
4. Podanie 10-20 g glukozy spowoduje krótkotrwały wzrost glikemii po około 10-15 minutach. Dlatego koniecznie zjedz węglowodany złożone, które zapobiegną ponownej hipoglikemii.
5. Powtórz pomiar cukru po około 20 minutach.
6. Monitoruj poziom cukru we krwi!
7. Jeżeli glikemia podniesie się, możesz ponownie włączyć pompę insulinową.
8. Ustal, co mogło być przyczyną hipoglikemii, aby w przyszłości jej zapobiegać.
Jeżeli zauważyłeś, że ktoś obok Ciebie ma hipoglikemię, a jest przytomny:
1. Podaj doustnie 10-20 g glukozy (tabletki, żel) lub słodki napój.
2. Pozostań z daną osobą, do momentu, w którym cukier we krwi wzrośnie do bezpiecznego poziomu (minimum 70 mg/dl). Wzrost glikemii po podaniu glukozy powinien nastąpić po około 10-15 minutach.
3. Rozważ podanie glukagonu domięśniowo. O tym jak to zrobić, w kolejnym poście z serii ,,Życie Diabetyka".
4. Jeżeli posiada osobistą pompę insulinową poproś go o jej wyłączenie.
W przypadku zauważenia osoby nieprzytomnej, chorującej na cukrzycę (osoba ta posiada często na ręce opaskę informującą o chorobie lub kartę cukrzyka) zadzwoń na pogotowie i pozostań przy chorym. Jeżeli znajdziesz u niego w kurtce, torebce glukagon, zgodnie z instrukcją wstrzyknij go jak najszybciej choremu. Możesz także sprawdzić, czy nie posiada on osobistej pompy insulinowej, połączonej drenem z ciałem i spróbować ją wyłączyć (wstrzymać podawanie insuliny).
Jakie są przyczyny hipoglikemii i jak jej uniknąć?
Do głównych przyczyn spadku cukru we krwi należą przede wszystkim przyjęcie nadmiernej ilości insuliny, bądź źle obliczona jej dawka przypadająca na posiłek. Ponadto podanie insuliny bez zjedzenia posiłku lub wygłodzenie. Twój cukier może spadać również po intensywnym wysiłku fizycznym, czy po spożyciu alkoholu
(np. wódki). Częstym zjawiskiem jest także spadek cukru we krwi
o poranku, przed przyjęciem posiłku.
(np. wódki). Częstym zjawiskiem jest także spadek cukru we krwi
o poranku, przed przyjęciem posiłku.
Aby unikać hipoglikemii należy starać się dokładnie wyliczać dawki insuliny na każdy posiłek, a także przy podejmowaniu wysiłku fizycznego częściej dokonywać pomiaru cukru. Jeżeli masz zamiar spożywać alkohol pamiętaj o sprawdzaniu poziomu cukru, który może się obniżać lub nadmiernie wzrastać.
Bardzo ważnym aspektem jest także nie bagatelizowanie objawów niedocukrzenia. Każdy objaw powinien skutkować pomiarem cukru! Pamiętaj także, aby zawsze przy sobie nosić coś słodkiego, czy to glukozę czy też soczek, zwykły cukier oraz opaskę, bądź kartę cukrzyka sygnalizującą innym ludziom fakt, że jesteś chory.
Co to jest za zjawisko ,,Łap Kaczka"?
Moi rodzice, jak również znajomi występującą u mnie hipoglikemię nazywają ,,Łap Kaczka". Ma to związek z tym, że będąc kiedyś na wakacyjnym spacerze z moimi rodzicami i kuzynami zaczęłam bardzo dziwnie się zachowywać. Rzucałam kaczkom (występującym na zdjęciu) chleb krzycząc bardzo głośno: ,,Łap Kaczka". Występowała wówczas u mnie nadmierna euforia oraz nagła zmiana zachowania. Tak na prawdę traciłam już kontakt z rzeczywistością. Moi rodzice od razu zorientowali się co mi dolega. Na pewno nie była to wielka miłość do karmienia kaczek, a właśnie hipogliekemia. Od tej pory każde podobne objawy spadku cukru, nazywane są w moim otoczeniu pięknym sformuowaniem, wymyślonym przeze mnie ,,Łap Kaczka".
A jakie objawy występują u Ciebie? Może też masz jakąś opowieść związaną z hipoglikemią?
Prosiłbym jeszcze dla porządku o opisanie (dopisanie) jak wyłącza się pompy insulinowe. Bo znalezienie cukrzyka z hipoglikemia do przyjemnych nie należy. Działamy w stresie i jeśli ,,przed akcją" przyswoimy sobie jak działać będzie zdecydowanie lepiej. Widzę ,że sporo pomp ma duży niebieski przycisk ACT Tym się je również wyłącza? A jak wyłącza się te z tylko dwoma przyciskami zwykle są to strzałki?
OdpowiedzUsuńNiestety w mojej rodzinie zwykle zdarza się hiper i niż hipo .Objawy takie same jak opisane przez Ciebie. Raz tylko zdarzyła się z hipo .Kiedy to babcia poszła uprawiać ogródek wzięła insulinę i jeszcze nie zjadła. Niestety kontakt był do tego stopnia utrudniony ,że dopiero sanitariusze i glukagon podany domięśniowo pozwolili na odzyskanie na tyle świadomości aby podać dodatkowo coca cole. I tutaj jedna uwaga osoba może być przytomna .Ale nie na tyle aby podawać jej coś do ust .Jeśli jej wtedy coś podamy narobimy sobie jeszcze większego kłopotu , ponieważ spowoduje to zadławienie. Należy wezwać karetkę i niestety na nią czekać gdy nie mamy glukagonu. A niestety zwykle go nie mamy ponieważ musi on znajdować się w chłodzie.
Pozdrawiam
Dziękuję bardzo za reakcję na posta w postaci komentarza. Przy kolejnym wpisie z serii ,,Życie diabetyka" dotyczącym podawania glukagonu dołączę instrukcję wyłączania różnego rodzaju pomp (dwie znam z własnego doświadczenia) a o innych często występujących doczytam i wszystko postaram się dokładnie i w sposób jasny wyjaśnić. Pozdrawiam.
UsuńMam niski cukier (ale w normie) i niskie ciśnienie. Nagłe spadki poziomu cukru skutkowały: drżeniem rąk, zimnym potem, słabością, zaburzeniami mowy (bełkotałam), i słuchu (wszystkie dźwięki dochodziły przytłumione i z bardzo daleka, zlewały się), zaburzeniami widzenia i równowagi, czarnymi plamami przed oczami aż do utraty przytomności. Zawsze spadek cukru połączony był z gwałtownym spadkiem ciśnienia. Uczucie potworne...jakby się człowiek z życiem żegnał. Najczęściej zdarza mi się to podczas wysiłku, stresu, diety, stania w kolejce, kościele, autobusie. Cukier i ciśnienie mierzono mi zawsze w karetce, bo zdarzało się, że batonik nie pomógł na czas.
OdpowiedzUsuńNigdy nie mierzyłam ciśnienia krwi przy niskim cukrze. Następnym razem tak z ciekawości sprawdzę. Cieszę się, że podzieliłeś/aś się swoimi objawami. Pomoże to lepiej rozpoznawać niedocukrzenia, które są tak bardzo niebezpieczne dla naszego zdrowia i życia. Pozdrawiam :)
UsuńCzyli to, dlatego masz kaczkę w tym małym kwadraciku na górze ( wypadło mi słowo, które określa ten obrazek). Ciekawy jestem czy zdarzyła Ci się hipoglikemia kiedy byłaś zdana tylko i wyłącznie na obcych ludzi i czy ktoś w takim wypadku udzielił Ci pomocy ? Miałaś wtedy na ręce opaskę informującą, że jesteś cukrzykiem ? Czy mogłabyś stworzyć posta w, którym opisujesz swoje doświadczenia z ludźmi niedoinformowanym o Twojej chorobie ?
OdpowiedzUsuńCieszę się, że zauważyłeś moją favikonę i jej powiązanie z blogiem :)
UsuńCo do Twojego pytania niestety zdarzyła mi się taka sytuacja.Miała ona miejsce w autobusie komunikacji miejskiej i pomimo tego, że siedziałam na podłodze i nie byłam w stanie się podnieść nikt nie udzielił mi pomocy. W chwili ostatniego przypływu energii zadzwoniłam do taty i poprosiłam o pomoc. On będąc w pracy zadzwonił po naszego sąsiada, żeby po mnie wyszedł na przystanek. Sytuacja na szczęście skończyła się happy end'em, ponieważ mój sąsiad pomógł mi wyjść z autobusu i wypić soczek, a następnie zjeść czekoladę. Zdarzają się na tym świecie dobrzy ludzie :) Podsumowując całą sytuację uważam, że trzeba jak najwięcej mówić o naszej chorobie i edukować innych ludzi.
P.S. Zawsze staram się nosić opaskę informującą o mojej chorobie. Nawet zainwestowałam i kupiłam sobie opaskę z wygrawerowanym napisem informującym o cukrzycy. Oczywiście uwzględnię Twoją prośbę i stworzę takiego posta :) Pozdrawiam
Mi raz zdarzyło się stracić przytomność w trakcie mycia zębów, szczęśliwie nie upadłam tylko stałam oparta o półkę. Kolejna dziwna sytuacja miała miejsce podczas jedzenia śniadania- siedzimy z rodzicami we trójkę w niedzielny poranek, ja zamiast jeść gapię się w talerz. Mama pyta: "dziecko, czemu nie jesz?" A ja na to z krzykiem i machaniem rękami: "Jak mam jeść jak jest mi słabo?!?" i padłam :D
OdpowiedzUsuń