Hipoglikemia, czyli w moim przypadku zjawisko Łap Kaczka

     Do głównych objawów niskich cukrów, które bardzo często występują u mnie, należą przede wszystkim drżenie rąk, ból i zawroty głowy, a także kołatanie serca i niepokój. Ten ostatni objaw, w moim przypadku wskazuje już na bardzo niski poziom cukru. W tym momencie, wręcz tracę kontakt z rzeczywistością, moje wypowiedzi są nieskładne (ociężałość myślenia), a nastrój bardzo zmienny, od euforii po strach (zmiana zachowania, agresywność). Do innych objawów hipoglikemii, które rzadko obserwuję u siebie, należą uczucie głodu, bladość skóry, zaburzenie widzenia czy senność i osłabienie organizmu.

     Jak widać tych objawów jest bardzo dużo, a każdy organizm na zbyt niski cukier reaguje inaczej. Dużym problemem u cukrzyków jest to, że po kilku latach trwania choroby mogą nie odczuwać już początkowych objawów hipoglikemii. Wówczas pojawiają się one w momencie, w którym cukrzyk nie jest w stanie poradzić sobie bez drugiej osoby.

     Jeżeli poziom cukru we krwi jest zbyt niski może nawet dojść do tzw. wstrząsu hipoglikemicznego, objawiającego się utratą przytomności i śpiączką cukrzycową. Proszę nie bądź obojętny! Pomóż cukrzykowi!

Co zrobić jeżeli już odkryjesz u siebie niski cukier bądź jeśli zauważysz, że druga osoba ma hipoglikemię?

Jeżeli jesteś cukrzykiem i poczujesz którykolwiek z wyżej wymienionych objawów:

1. Zmierz cukier.

2. Jak najszybciej zjedz/wypij 10-20 g glukozy (tabletki, żel) lub słodki napój.

3. Jeżeli posiadasz osobistą pompę insulinową zatrzymaj ją!

4. Podanie 10-20 g glukozy spowoduje krótkotrwały wzrost glikemii po około 10-15 minutach. Dlatego koniecznie zjedz węglowodany złożone, które zapobiegną ponownej hipoglikemii.

5. Powtórz pomiar cukru po około 20 minutach.

6. Monitoruj poziom cukru we krwi!

7. Jeżeli glikemia podniesie się, możesz ponownie włączyć pompę insulinową.

8. Ustal, co mogło być przyczyną hipoglikemii, aby w przyszłości jej zapobiegać.

Jeżeli zauważyłeś, że ktoś obok Ciebie ma hipoglikemię, a jest przytomny:

1. Podaj doustnie 10-20 g glukozy (tabletki, żel) lub słodki napój.

2. Pozostań z daną osobą, do momentu, w którym cukier we krwi wzrośnie do bezpiecznego poziomu (minimum 70 mg/dl). Wzrost glikemii po podaniu glukozy powinien nastąpić po około 10-15 minutach.

3. Rozważ podanie glukagonu domięśniowo. O tym jak to zrobić, w kolejnym poście z serii ,,Życie Diabetyka". 

4. Jeżeli posiada osobistą pompę insulinową poproś go o jej wyłączenie.

     W przypadku zauważenia osoby nieprzytomnej, chorującej na cukrzycę (osoba ta posiada często na ręce opaskę informującą o chorobie lub kartę cukrzyka) zadzwoń na pogotowie i pozostań przy chorym. Jeżeli znajdziesz u niego w kurtce, torebce glukagon, zgodnie z instrukcją wstrzyknij go jak najszybciej choremu. Możesz także sprawdzić, czy nie posiada on osobistej pompy insulinowej, połączonej drenem z ciałem i spróbować ją wyłączyć (wstrzymać podawanie insuliny).

Jakie są przyczyny hipoglikemii i jak jej uniknąć?

     Do głównych przyczyn spadku cukru we krwi należą przede wszystkim przyjęcie nadmiernej ilości insuliny, bądź źle obliczona jej dawka przypadająca na posiłek. Ponadto podanie insuliny bez zjedzenia posiłku lub wygłodzenie. Twój cukier może spadać również po intensywnym wysiłku fizycznym, czy po spożyciu alkoholu
(np. wódki). Częstym zjawiskiem jest także spadek cukru we krwi
o poranku, przed przyjęciem posiłku.

     Aby unikać hipoglikemii należy starać się dokładnie wyliczać dawki insuliny na każdy posiłek, a także przy podejmowaniu wysiłku fizycznego częściej dokonywać pomiaru cukru. Jeżeli masz zamiar spożywać alkohol pamiętaj o sprawdzaniu poziomu cukru, który może się obniżać lub nadmiernie wzrastać.

     Bardzo ważnym aspektem jest także nie bagatelizowanie objawów niedocukrzenia. Każdy objaw powinien skutkować pomiarem cukru! Pamiętaj także, aby zawsze przy sobie nosić coś słodkiego, czy to glukozę czy też soczek, zwykły cukier oraz opaskę, bądź kartę cukrzyka sygnalizującą innym ludziom fakt, że jesteś chory.

Co to jest za zjawisko ,,Łap Kaczka"?

     Moi rodzice, jak również znajomi występującą u mnie hipoglikemię nazywają ,,Łap Kaczka". Ma to związek z tym, że będąc kiedyś na wakacyjnym spacerze z moimi rodzicami i kuzynami zaczęłam bardzo dziwnie się zachowywać. Rzucałam kaczkom (występującym na zdjęciu) chleb krzycząc bardzo głośno: ,,Łap Kaczka". Występowała wówczas u mnie nadmierna euforia oraz nagła zmiana zachowania. Tak na prawdę traciłam już kontakt z rzeczywistością. Moi rodzice od razu zorientowali się co mi dolega. Na pewno nie była to wielka miłość do karmienia kaczek, a właśnie hipogliekemia. Od tej pory każde podobne objawy spadku cukru, nazywane są w moim otoczeniu pięknym sformuowaniem, wymyślonym przeze mnie ,,Łap Kaczka".

A jakie objawy występują u Ciebie? Może też masz jakąś opowieść związaną z hipoglikemią?